Солтүстік Торғай провинциясының геоструктуралық жағынан Торғай эпигерциндік иілісі сәйкес келеді.
Палеозой шатырының белгілері 100-ден 120-150 м-ге дейін немесе одан да көп, ал шөгінді қақпақтың қуаты орта есеппен алғашқы жүз метрден аспайды, біртіндеп Батыс және шығыс бүйірлерінен оның осьтік аймағына дейін өседі.
Мысалы, Науырзым сияқты іргетастың жерленген грабендеріндегі шөгінді қалыңдығы күрт артады, мұнда мезокайнозойдың кесінділері 500-700 м немесе одан да көп қуатқа жетеді.
Торғай иілуінің платформалық қақпағы триастан неоген мен плейстоценге дейінгі континентальды және теңіз жауын-шашынынан тұрады.
Палеогеннің соңғы теңіз трансгрессиясының шөгінділері — чеган формациясының тұзды горизонттары (жоғарғы эоцен — төменгі олигоцен) бүкіл ауытқу аймағында бекітілген ерекше маңызды белгі көкжиегі болып табылады.
Олардың үстінде олигоцен мен миоценнің құмды-сазды жауын-шашынымен ұсынылған тек континентальды қабаттар жатыр, олар Үстірттің асхана-сатылы рельефін құруға қатысады. Аралық өзендердегі төрттік шөгінділердің қуаты аз, сирек 5-7 м — ден асады, тек Торғай шұңқырында олардың қуаты бірнеше ондаған метрге дейін артады.